Συνέχεια κατά κάποιον τρόπο της "Ερωτικής επιθυμίας", ο Γουάνγκ Καρ Γουάι αφηγείται εδώ την ιστορία του δημοσιογράφου Τσόου που φεύγει από τη Σιγκαπούρη για να επιστρέψει στο Χόνγκ Κονκ, όπου θα γίνει ένας περιζήτητος γυναικοκατακτητής, στην προσπάθειά του να νοιώσει τον μεγάλο έρωτα που έζησε πριν κάποια χρόνια με την Σου Λι Ζεν (στην "Ερωτική επιθυμία"). Για να απαλύνει τον πόνο γράφει και ένα μυθιστόρημα με τίτλο 2046.
Ο Πλάτωνας στο "Συμπόσιο" (την σπουδαιότερη φιλοσοφική πραγματεία πάνω στον Έρωτα παγκοσμίως), θεωρεί ότι ο Έρωτας αν και περιέχει διάφορους αναβαθμούς και ποιότητες (αισθησιακή - σεξουαλική, συναισθηματική και διανοητική έλξη για κάποιον άλλον άνθρωπο) εντούτοις βρίσκει την πλήρωσή του στη θέα του Απείρου Κάλλους (με θρησκευτικούς όρους στην ένωση με το Θεό, με επιστημονικούς όρους, στην ανάπτυξη της συνείδησης).
Η ερωτική επιθυμία γι'αυτόν, είναι στην πραγματικότητα επιθυμία για τον Θεό (για το ανώτερο και ιερό που υπάρχει μέσα μας). Η παρερμηνεία αυτού του αιτήματος μας σπρώχνει σε υποκατάστατα (σε άλλους ανθρώπους που εξειδανικεύουμε) συμβιβαζόμενοι με τη σεξουαλική και συναισθηματική διάστασή του μόνο και γι'αυτό ο Έρωτας παραμένει μονίμως ανεκπλήρωτος και αέναα ακόρεστος. Συνεχώς επιθυμεί και συνεχώς θλίβεται που δεν βρίσκει αυτό που στ'αλήθεια θέλει.
Με την άποψη αυτή συμφωνούν όλες οι μεγάλες πνευματικές παραδόσεις του πλανήτη, συμφώνησαν βεβαίως και οι Ρομαντικοί που την κατέστησαν έμβλημά τους και θεώρησαν ότι ο Έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη για την επανεύρεση της αθωότητας, γνησιότητας και αγνότητας, που χάσαμε κατά την ενηλικίωσή μας (ο χαμένος παράδεισος που στοιχειώνει την μνήμη μας με νοσταλγία και θλίψη).
Αυτόν τον παράδεισο αναζητά και ο Τσόου (γνήσιος ρομαντικός ήρωας) αλλά συναντά μονίμως υποκατάστατα, που αδυνατούν να επουλώσουν την χαίνουσα πληγή του. Ο Γουάνγκ Καρ Γουάι, προεκτείνοντας την προβληματική της "Ερωτικής επιθυμίας", πάνω στην θλίψη του ανεκπλήρωτου Έρωτα και της βαθιάς νοσταλγίας που εγείρει, κατασκευάζει ένα μνημειώδες έργο τέχνης, που από το κάθε του καρέ σταλάζει μελαγχολία, θλίψη, νοσταλγία και απίστευτη ομορφιά (ποτέ άλλοτε τέτοια στυλιστική επίδειξη δεν περιείχε τόση ουσία).
Αδιαφορεί για την "ενδιαφέρουσα πλοκή" (αυτό που κάποιοι θεώρησαν "σεναριακά κενά" και "αφηγηματικές κοιλιές"), και το μόνο που τον νοιάζει είναι να μελετήσει και να παραστήσει με την δύναμη της Ποίησης και απ'όλες τις δυνατές πλευρές, την χαίνουσα πληγή του Έρωτα, που δεν επουλώνεται ποτέ. Εκκρίνοντας ασυγκράτητο χείμαρρο συναισθημάτων. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς.
(Επειδή δυσκολεύτηκα να επιλέξω μία μόνο σκηνή από την ταινία για το βίντεο που ακολουθεί, συνέρραψα τρία αποσπάσματά της).
Ο Πλάτωνας στο "Συμπόσιο" (την σπουδαιότερη φιλοσοφική πραγματεία πάνω στον Έρωτα παγκοσμίως), θεωρεί ότι ο Έρωτας αν και περιέχει διάφορους αναβαθμούς και ποιότητες (αισθησιακή - σεξουαλική, συναισθηματική και διανοητική έλξη για κάποιον άλλον άνθρωπο) εντούτοις βρίσκει την πλήρωσή του στη θέα του Απείρου Κάλλους (με θρησκευτικούς όρους στην ένωση με το Θεό, με επιστημονικούς όρους, στην ανάπτυξη της συνείδησης).
Η ερωτική επιθυμία γι'αυτόν, είναι στην πραγματικότητα επιθυμία για τον Θεό (για το ανώτερο και ιερό που υπάρχει μέσα μας). Η παρερμηνεία αυτού του αιτήματος μας σπρώχνει σε υποκατάστατα (σε άλλους ανθρώπους που εξειδανικεύουμε) συμβιβαζόμενοι με τη σεξουαλική και συναισθηματική διάστασή του μόνο και γι'αυτό ο Έρωτας παραμένει μονίμως ανεκπλήρωτος και αέναα ακόρεστος. Συνεχώς επιθυμεί και συνεχώς θλίβεται που δεν βρίσκει αυτό που στ'αλήθεια θέλει.
Με την άποψη αυτή συμφωνούν όλες οι μεγάλες πνευματικές παραδόσεις του πλανήτη, συμφώνησαν βεβαίως και οι Ρομαντικοί που την κατέστησαν έμβλημά τους και θεώρησαν ότι ο Έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη για την επανεύρεση της αθωότητας, γνησιότητας και αγνότητας, που χάσαμε κατά την ενηλικίωσή μας (ο χαμένος παράδεισος που στοιχειώνει την μνήμη μας με νοσταλγία και θλίψη).
Αυτόν τον παράδεισο αναζητά και ο Τσόου (γνήσιος ρομαντικός ήρωας) αλλά συναντά μονίμως υποκατάστατα, που αδυνατούν να επουλώσουν την χαίνουσα πληγή του. Ο Γουάνγκ Καρ Γουάι, προεκτείνοντας την προβληματική της "Ερωτικής επιθυμίας", πάνω στην θλίψη του ανεκπλήρωτου Έρωτα και της βαθιάς νοσταλγίας που εγείρει, κατασκευάζει ένα μνημειώδες έργο τέχνης, που από το κάθε του καρέ σταλάζει μελαγχολία, θλίψη, νοσταλγία και απίστευτη ομορφιά (ποτέ άλλοτε τέτοια στυλιστική επίδειξη δεν περιείχε τόση ουσία).
Αδιαφορεί για την "ενδιαφέρουσα πλοκή" (αυτό που κάποιοι θεώρησαν "σεναριακά κενά" και "αφηγηματικές κοιλιές"), και το μόνο που τον νοιάζει είναι να μελετήσει και να παραστήσει με την δύναμη της Ποίησης και απ'όλες τις δυνατές πλευρές, την χαίνουσα πληγή του Έρωτα, που δεν επουλώνεται ποτέ. Εκκρίνοντας ασυγκράτητο χείμαρρο συναισθημάτων. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς.
(Επειδή δυσκολεύτηκα να επιλέξω μία μόνο σκηνή από την ταινία για το βίντεο που ακολουθεί, συνέρραψα τρία αποσπάσματά της).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου