Η ΑΠΙΣΤΗ (Unfaithful, 2002)

Ένα οικονομικά ευκατάστατο ζευγάρι ζει σ'ένα προάστιο της Νέας Υόρκης και ενώ όλα φαίνονται να κυλούν ομαλά και γαλήνια, η τυχαία γνωριμία εκείνης μ'έναν νεαρό γοητευτικό έμπορο βιβλίων και η σεξουαλική σχέση που θα συνάψει μαζί του, θα ανατρέψει για πάντα τις ισορροπίες. Ο σύζυγός της πληροφορείται την απιστία και αποφασίζει να δράσει.

Η χολυγουντιανή εκδοχή της "Άπιστης Γυναίκας" (La femme infidele) του Σαμπρόλ, αποφλοιώνει από το πρωτότυπο την ελλειπτική γοητεία του (προσθέτοντας επιπλέον επεξηγηματικά επεισόδια και δράση), λειαίνει την αιχμηρότητα του, προσθέτει κάποιες τυποποιημένες σκηνές φλερταρίσματος (για να ικανοποιήσει αποκλειστικά το φαντασιακό του ευρύ κοινού και ειδικά των γυναικών, ώστε να λειτουργήσουν οι μηχανισμοί ταύτισης) και παρασύρεται ως ένα βαθμό στον συναισθηματισμό (στοιχεία βεβαίως αναμενόμενα από μια χολυγουντιανή παραγωγή σαν αυτήν).

Καταφέρνει όμως να κερδίσει το στοίχημα και να σταθεί αξιοπρεπώς, με την εκφραστική χρησιμοποίηση του διαδοχικού μοντάζ σε αρκετές περιπτώσεις (για παράδειγμα όταν αυτήν κάνει έρωτα, βλέπουμε ταυτόχρονα εκείνον να κρατάει το παιδί στην πλάτη και παιδιά να παίζουν, εκφράζοντας έτσι το "παιδικό ξανάνιωμα" της), τους οπτικούς συμβολισμούς του (το χτύπημα στο γόνατο ως σύμβολο του "συναισθηματικού ατυχήματος" που επανέρχεται συχνά, ο δυνατός αέρας, κ.α), με την λειτουργικότητα των διαλόγων, των χώρων και της φωτογραφίας. Η αισθαντικότητα είναι παρούσα, αλλά το κλίμα του "υπαρξιακού τρόμου" και του "συναισθηματικού παγώματος" του πρωτότυπου απουσιάζει.

Ο Andrian Lyne επιστρέφει σε μία θεματική του εμμονή, την σχέση δηλαδή αρσενικού - θηλυκού στα πλαίσια της έγγαμης ζωής, με το θηλυκό να "ξεστρατίζει" και βρίσκει αφορμή να σχολιάσει τις "μεσοαστικές αξίες των προαστίων", του συναισθηματικού βαλτώματος και της ηθικής απονέκρωσης (η αλήθεια πρέπει να αποκρυβεί ώστε να μη χαθεί το βόλεμα) αγγίζοντας μεγάλο μέρος του κοινού, τόσο για το θέμα που πραγματεύεται (ο εφιάλτης πολλών σύγχρονων αρσενικών, ο πειρασμός πολλών σύγχρονων θηλυκών), όσο και για την γραφή που επιλέγει (ή αναγκάζεται να επιλέξει). Καλό, αλλά το αριστούργημα βρίσκεται εδώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: