Στοχασμός για τη μοναξιά, την έλλειψη επικοινωνίας, την τρέλα και το απρόσωπο των μεγαλουπόλεων, επαναπροσδιορισμός παραδοσιακών αξιών όπως ο γάμος, το σπίτι - μήτρα, η οικογένεια, μα πάνω απ'όλα ένα γοητευτικό αισθητικό επίτευγμα (αμιγώς κινηματογραφικό με την πρωτοκαθεδρία στην εικόνα και όχι στον λόγο) με υπέροχες και φορτισμένες από νοήματα εικόνες, μινιμαλιστική μουσική που σχολιάζει εύστοχα, μοναδική κινηματογράφηση φυσικών και αστικών τοπίων (χαρακτηριστικό του Γερμανού σκηνοθέτη), στοιχεία επιστημονικής φαντασίας που διευρύνουν το φάσμα των συμπαραδηλώσεων της εικόνας και ένα εκπληκτικό φινάλε με τον διάλογο του Τράβις και της γυναίκας του (που έρχεται σαν καταλύτης για το συναισθηματικό ξέσπασμα του μέχρι τότε "βουβού" Τράβις και των θεατών). Ατμοσφαιρικό, ποιητικό, δικαίως κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου