Ένας κατάδικος ξεφεύγει από την επιτήρηση του επιθεωρητή και κρύβεται στο πορτ παγκάζ ενός νεαρού Γάλλου του υποκόσμου, που μόλις ελευθερώθηκε από την φυλακή. Οι δυο τους, ελεύθεροι, αποφασίζουν να βοηθήσουν έναν αλκοολικό πρώην αστυνομικό για να στήσουν μια περίτεχνη ληστεία σε ένα χρυσοχοείο του Παρισιού.
Όλα τα συστατικά του μελβιλικού σύμπαντος είναι εδώ παρόντα και περισσότερο ίσως από ποτέ άλλοτε, τόσο σοφά αναμεμειγμένα: στιλάτη σκηνοθεσία (σημείο αναφοράς και πρότυπο μίμησης από πολλούς σύγχρονους σκηνοθέτες), υποβλητική ατμόσφαιρα, υποδειγματική αξιοποίηση των εξωτερικών φυσικών χώρων και αναφορές στην ανατολική μεταφυσική φιλοσοφία (τόσο θεματικά, όσο και αισθητικά).
Το αναπότρεπτο της μοίρας, η κυριαρχία των συμπτώσεων και φυσικά, η ανδρική φιλία, ο κώδικας τιμής (καθήκον, μπέσα, αξιοπρέπεια, ανταπόδωση) και ο πεσιμισμός που διατρέχει σαν αίσθηση κάθε ίνα του φιλμ. Ήρωες ξεπεσμένοι, γερασμένοι, μοναχικοί που βρίσκονται λες σε συνεχή εσωτερική αναζήτηση, με πλήρη επίγνωση της τραγικότητας της ζωής (που οδηγεί αποκλειστικά στον θάνατο), αλλά με ατσάλινη πίστη στον παραπάνω κώδικα τιμής.
Η πιο γνωστή σκηνή του φιλμ είναι αυτή της ληστείας, αλλά επέλεξα μια άλλη σεκάνς, που με την ελλειπτικότητα της, την απουσία πολύπλοκων εξηγήσεων και αναλύσεων συμπυκνώνει μέρος της θεματικής και αισθητικής του Μελβίλ με γοητευτικό τρόπο.
Όλα τα συστατικά του μελβιλικού σύμπαντος είναι εδώ παρόντα και περισσότερο ίσως από ποτέ άλλοτε, τόσο σοφά αναμεμειγμένα: στιλάτη σκηνοθεσία (σημείο αναφοράς και πρότυπο μίμησης από πολλούς σύγχρονους σκηνοθέτες), υποβλητική ατμόσφαιρα, υποδειγματική αξιοποίηση των εξωτερικών φυσικών χώρων και αναφορές στην ανατολική μεταφυσική φιλοσοφία (τόσο θεματικά, όσο και αισθητικά).
Το αναπότρεπτο της μοίρας, η κυριαρχία των συμπτώσεων και φυσικά, η ανδρική φιλία, ο κώδικας τιμής (καθήκον, μπέσα, αξιοπρέπεια, ανταπόδωση) και ο πεσιμισμός που διατρέχει σαν αίσθηση κάθε ίνα του φιλμ. Ήρωες ξεπεσμένοι, γερασμένοι, μοναχικοί που βρίσκονται λες σε συνεχή εσωτερική αναζήτηση, με πλήρη επίγνωση της τραγικότητας της ζωής (που οδηγεί αποκλειστικά στον θάνατο), αλλά με ατσάλινη πίστη στον παραπάνω κώδικα τιμής.
Η πιο γνωστή σκηνή του φιλμ είναι αυτή της ληστείας, αλλά επέλεξα μια άλλη σεκάνς, που με την ελλειπτικότητα της, την απουσία πολύπλοκων εξηγήσεων και αναλύσεων συμπυκνώνει μέρος της θεματικής και αισθητικής του Μελβίλ με γοητευτικό τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου