Η ταινία μας μεταφέρει στο Λος Άντζελες του 1962, στην κορύφωση της κρίσης με την Κούβα, και παρακολουθεί μία μέρα από τη ζωή του Τζορτζ Φάλκονερ, ενός 52χρονου Βρετανού καθηγητή πανεπιστημίου (Κόλιν Φερθ) που αδυνατεί να βρει νόημα στη ζωή του μετά τον θάνατο του επί σειρά ετών συντρόφου του, Τζιμ (Μάθιου Γκούντι) και αποφασίζει να αυτοκτονήσει.
Ο διακεκριμένος σχεδιαστής μόδας Tom Ford και μανιώδης σινεφίλ, στο σκηνοθετικό του ντεπούτο επιλέγει την κινηματογράφιση του ομώνυμου βιβλίου του Christopher Isherwood, ενός από τα σημαντικότερα έργα του κινήματος της gay απελευθέρωσης και εστιάζει στην απελπισμένη ψυχή του ήρωα, που αδυνατεί να αποκολληθεί από το παρελθόν και να νοηματοδοτήσει τη ζωή του, υπογράφοντας μία από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων ετών και προσφέροντας μας ένα ανέλπιστο δώρο.
Ο ίδιος σημειώνει ότι "...η ταινία υπερβαίνει τα όρια του φύλου. Έχει να κάνει με την απώλεια και τη μοναξιά, ένα θέμα παγκόσμιο" και είναι πράγματι εκπληκτικός ο τρόπος που το πραγματώνει. Με άρτια αισθητική (υποδειγματική χρήση των χρωμάτων ως συμβόλων της συναισθηματικής κατάστασης του ήρωα, λειτουργική χρήση του φλας μπακ, της μουσικής, της σιωπής και του μοντάζ), και με συγκλονιστική ερμηνεία από τον Κόλιν Φερθ, οργανώνει ένα κορυφαίο υπαρξιακό πόνημα πάνω στην απώλεια. "Ενήλικο σινεμά" που θα θέλαμε να βλέπαμε πιο συχνά.
Ο διακεκριμένος σχεδιαστής μόδας Tom Ford και μανιώδης σινεφίλ, στο σκηνοθετικό του ντεπούτο επιλέγει την κινηματογράφιση του ομώνυμου βιβλίου του Christopher Isherwood, ενός από τα σημαντικότερα έργα του κινήματος της gay απελευθέρωσης και εστιάζει στην απελπισμένη ψυχή του ήρωα, που αδυνατεί να αποκολληθεί από το παρελθόν και να νοηματοδοτήσει τη ζωή του, υπογράφοντας μία από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων ετών και προσφέροντας μας ένα ανέλπιστο δώρο.
Ο ίδιος σημειώνει ότι "...η ταινία υπερβαίνει τα όρια του φύλου. Έχει να κάνει με την απώλεια και τη μοναξιά, ένα θέμα παγκόσμιο" και είναι πράγματι εκπληκτικός ο τρόπος που το πραγματώνει. Με άρτια αισθητική (υποδειγματική χρήση των χρωμάτων ως συμβόλων της συναισθηματικής κατάστασης του ήρωα, λειτουργική χρήση του φλας μπακ, της μουσικής, της σιωπής και του μοντάζ), και με συγκλονιστική ερμηνεία από τον Κόλιν Φερθ, οργανώνει ένα κορυφαίο υπαρξιακό πόνημα πάνω στην απώλεια. "Ενήλικο σινεμά" που θα θέλαμε να βλέπαμε πιο συχνά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου