ΔΑΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ (Breaking the Waves, 1996)

Βαθιά χριστιανική ταινία πάνω στην έννοια της αγάπης και της καλοσύνης. "Μέτρο της αγάπης είναι η θυσία" και η Μπες που αγαπά απόλυτα, οδηγείται αυτοβούλως στην απόλυτη θυσία, αφού πρώτα ταπεινωθεί, εξευτελισθεί, διαπομπευθεί και εξοστρακισθεί, για να σωθεί ο αγαπημένος άλλος. Η Μπες ενσαρκώνει την ουσία της χριστιανικής διδασκαλίας σε αντίθεση με την εκκλησιαστική κοινότητα που έχασε τον δρόμο της και εκφυλίστηκε σε έναν ακόμη μηχανισμό εξουσίας.

Προκειμένου να μετριάσει την συγκινησιακή δύναμη του θέματος και για να δημιουργήσει μία ισχυρή εντύπωση νατουραλισμού, ο Τρίερ εφαρμόζει πολλές τεχνικές αποδραματοποίησης: πηδήματα στον άξονα, ασύμμετρα, "άτεχνα" καδραρίσματα, κάμερα στο χέρι, πλάνα που στο σύνολό τους ή εν μέρει είναι φλου, φυσικοί φωτισμοί, παντελής σχεδόν απουσία τεχνητών φωτισμών με αποτέλεσμα αντισυμβατικό (κόκκος, σκοτεινότητα προσώπων και χώρων), ματιές της Μπες κατευθείαν στην κάμερα, cuts που αποπροσανατολίζουν εντελώς ως προς την προηγούμενη θέση των προσώπων, κ.α. δημιουργώντας έτσι ένα μοντέρνο φιλμ αναφοράς που αναδεικνύει την δυναμική της φόρμας. Τα πανοραμικά πλάνα στις τοποθεσίες, σαν εμβόλιμα ιντερλούδια, ήταν για τον σκηνοθέτη «η ματιά του Θεού στο τοπίο καθώς η ιστορία ξεδιπλώνεται, σαν να επιβλέπει τους χαρακτήρες...»