Η ταινία υπήρξε ένα τολμηρό ρίσκο, αφού οι ταινίες για το Βιετνάμ δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς το 1978 και ο ελάχιστα γνωστός σκηνοθέτης Μάικλ Τσίμινο πρέπει να φάνηκε ανησυχητικά άπειρος στου χρηματοδότες του (δεδομένου ότι είχε γυρίσει μονάχα την "Μεγάλη ληστεία της Μοντάνα" που δεν αποτελούσε εγγύηση της δυνατότητάς του να χειριστεί μία τρίωρη υπερ-ταινία με μεγάλο προυπολογισμό, μεγάλους ηθοποιούς, πολλούς κομπάρσους και ένα από τα πιο ιδιόμορφα και ταλαντούχα αστέρια του Χόλιγουντ, τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο). Ωστόσο προς τιμήν του Τσίμινο όλα πήγαν καλά και η ταινία έδρεψε εμπορική επιτυχία και επαίνους από τους κριτικούς.
Οι σκηνές όπου οι αιχμάλωτοι πολέμου αναγκάζονται από τους Βόρειοβιετναμέζους να παίξουν ρώσικη ρουλέτα με ένα περίστροφο, προκάλεσαν αντιδράσεις και ο Τσίμινο ισχυρίστηκε ότι ήταν μια απλή απεικόνιση της πραγματικότητας, κάτι που προκάλεσε διασημότητα και βοήθησε εμπορικά την ταινία. Ο Ντέ Νίρο έκανε μία από τις καλύτερες ερμηνείες του, ο Κρίστοφερ Γουόκεν κέρδισε Όσκαρ Β' Αντρικού Ρόλου και σε έναν από τους πρώτους ρόλους της, η Μέριλ Στρίπ προτάθηκε για Όσκαρ. Η ταινία απέσπασε επίσης το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και ό Τσίμινο το Όσκαρ Σκηνοθεσίας.
Οι σκηνές όπου οι αιχμάλωτοι πολέμου αναγκάζονται από τους Βόρειοβιετναμέζους να παίξουν ρώσικη ρουλέτα με ένα περίστροφο, προκάλεσαν αντιδράσεις και ο Τσίμινο ισχυρίστηκε ότι ήταν μια απλή απεικόνιση της πραγματικότητας, κάτι που προκάλεσε διασημότητα και βοήθησε εμπορικά την ταινία. Ο Ντέ Νίρο έκανε μία από τις καλύτερες ερμηνείες του, ο Κρίστοφερ Γουόκεν κέρδισε Όσκαρ Β' Αντρικού Ρόλου και σε έναν από τους πρώτους ρόλους της, η Μέριλ Στρίπ προτάθηκε για Όσκαρ. Η ταινία απέσπασε επίσης το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και ό Τσίμινο το Όσκαρ Σκηνοθεσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου