Η ταινία μας αφηγείται την ιστορία της Σεσίλια, μιας φτωχής σερβιτόρας, η οποία κατά τη διάρκεια της οικονομικής κατάρρευσης, περνά τον περισσότερο χρόνο βλέποντας ταινίες. "Ξεχνάω τις λύπες μου", εξομολογείται η νεαρή γυναίκα, την οποία τρομοκρατεί ο αγενής και άνεργος σύζυγός της. Μόνο βλέποντας γενναίους και αήττητους ήρωες στην οθόνη μπορεί να ανταπεξέλθει στην εφιαλτική της καθημερινότητα.
Ο Άλλεν αφήνει στην άκρη τους διανοούμενους νευρωτικούς Νεουορκέζους με τα προβλήματα στις σχέσεις τους - όχι όμως και τις ξεκαρδιστικές ατάκες του - και επιδίδεται σε έναν διαλογισμό για την αυταπάτη και το ίδιο το σινεμά (ως μηχανισμός αυταπάτης), ακροβατώντας σ'εκείνο το λεπτό όριο που συνδέει το γλυκό με το γλυκερό και το κωμικό με το μελαγχολικό, μέσα σε μια σύνθεση "τσαπλινικού" τύπου.
5 σχόλια:
kalispera :) :) kalo mina!
Καλό μήνα φίλε μου.
Συμβαίνει τίποτα με το άλλο μπλογκ,Γιώργο;
Καλά που μου τό 'πες.Υποθέτω γίνεται συντήρηση στον server. θα το ψάξω.
Μην γίνει καμμία στραβή και χαθεί όλη αυτή η βάση δεδομένων!!Καλή συνέχεια!
Δημοσίευση σχολίου