Το φιλμ που πολλοί θεωρούν ως το καλύτερο της δεκαετίας του '80, είναι ένα σημαντικό επίτευγμα σεναρίου, υποκριτικής, σκηνοθεσίας, και μοντάζ, μια διαπεραστική ματιά στην ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή, του μεταπολεμικού πρωταθλητή πυγμαχίας μεσαίων βαρών Τζέικ λα Μότα (υπαρκτού προσώπου). Βασισμένη σ'ένα βιβλίο, η ταινία συμπεριλαμβάνει όλα τα θέματα που απασχολούν τον Σκορτσέζε: την αυτοκαταστροφή, την επιβίωση, την αλαζονεία, την άνοδο την ύβρι, την ενοχή, την Πτώση, την Χάρη (όχι άδικα πολλοί παραλλήλισαν το φιλμ με την αρχαία τραγωδία). Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο δίνει μία από τις πιο συγκλονιστικές ερμηνείες όλων των εποχών (πήρε τριάντα κιλά για τις ανάγκες του ρόλου) και βραβεύτηκε με Όσκαρ.
"Ένας άνθρωπος απέναντι σ'ένα τοίχο, να με μια γραμμή το κεντρικό θέμα αυτής της ταινίας. Ο Τζέικ Λα Μότα τα έχει όλα: μια όμορφη γυναίκα, μια κάντιλλακ, παιδιά. Θα τα χάσει όμως όλα γιατί πιστεύει ότι είναι ανάξιός τους, σημαδεμένος τρομερά από την ενοχή. Αυτή η ενοχή - καταλάβετέ το καλά - δεν ξεκινάει από μια συγκεκριμένη πράξη, είναι ομοούσια με το πρόσωπο. Εάν είχατε κληρονομήσει αυτή την ενοχή από τη στιγμή της γέννησής σας, πόση ελπίδα θα είχατε να απαλλαγείτε; Εάν στα κατάβαθα του εαυτού σας είσαστε πεπεισμένος για την αναξιότητά σας - όπως ήμουν εγώ ο ίδιος και όπως είμαι ακόμα ίσως - τι θα μπορούσατε να κάνετε; Είσαστε καταδικασμένος, έτσι δεν είναι;" (Μ. Σκορτσέζε).
"You never knocked me down"...Ο Λα Μότα χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο, αφήνεται παθητικά στις γροθιές του αντιπάλου του, καταστρέφει τον εαυτό του, θέλοντας να ξαναβρεί το κομμάτι εκείνο της ψυχής, που είναι αμόλυντο από το προπατορικό αμάρτημα..."You never knocked me down".
"Ένας άνθρωπος απέναντι σ'ένα τοίχο, να με μια γραμμή το κεντρικό θέμα αυτής της ταινίας. Ο Τζέικ Λα Μότα τα έχει όλα: μια όμορφη γυναίκα, μια κάντιλλακ, παιδιά. Θα τα χάσει όμως όλα γιατί πιστεύει ότι είναι ανάξιός τους, σημαδεμένος τρομερά από την ενοχή. Αυτή η ενοχή - καταλάβετέ το καλά - δεν ξεκινάει από μια συγκεκριμένη πράξη, είναι ομοούσια με το πρόσωπο. Εάν είχατε κληρονομήσει αυτή την ενοχή από τη στιγμή της γέννησής σας, πόση ελπίδα θα είχατε να απαλλαγείτε; Εάν στα κατάβαθα του εαυτού σας είσαστε πεπεισμένος για την αναξιότητά σας - όπως ήμουν εγώ ο ίδιος και όπως είμαι ακόμα ίσως - τι θα μπορούσατε να κάνετε; Είσαστε καταδικασμένος, έτσι δεν είναι;" (Μ. Σκορτσέζε).
"You never knocked me down"...Ο Λα Μότα χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο, αφήνεται παθητικά στις γροθιές του αντιπάλου του, καταστρέφει τον εαυτό του, θέλοντας να ξαναβρεί το κομμάτι εκείνο της ψυχής, που είναι αμόλυντο από το προπατορικό αμάρτημα..."You never knocked me down".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου