Η σύζυγος ενός διευθυντή φυτειών στην Σιγκαπούρη, σκοτώνει έναν άντρα στην εισαγωγική σεκάνς (υπέροχα σκηνοθετημένης - δες βίντεο), επικαλούμενη την απόπειρα βιασμού εναντίον της. Η εμφάνιση όμως ενός γράμματος που είχε γράψει η ίδια, καλώντας τον εκείνη τη νύχτα στο σπίτι (κάτι που αρχικά αρνήθηκε), ανατρέπει τα δεδομένα και περιπλέκει τις καταστάσεις. Κορυφαίο ψυχολογικό μελόδραμα, με άψογη ακαδημαική γραφή, ανατροπές, αποκαλύψεις και χιτσκοκικές εξελίξεις.
Είναι η ιστορία ενός αδάμαστου ερωτικού πάθους που κατακαίει την ψυχή της ηρωίδας, ερχόμενο σε μετωπική σύγκρουση με τις ηθικές επιταγές, τις ενοχές και τα "πρέπει" του υπερεγώ της (δηλαδή του περιβάλλοντος). Μιας σύγκρουσης που κλιμακώνεται συνεχώς (και μας φανερώνεται σταδιακά), με αποκορύφωμα το μεγαλειώδες φινάλε.
Μιας σύγκρουσης που δεν μπορεί να τελειώσει, ούτε με την αθώωση της ηρωίδας και την αποκατάσταση της κοινωνικής της εικόνας, ούτε με την συγχώρεση του συζύγου της. Η επαναστατική δράση του Έρωτα δεν κάμπτεται από τέτοιες κοινωνικές - συμβατικές ισορροπίσεις. Θέλει να πάει παραπέρα. Σε μια ανώτερη ισορροπία, ουσιαστική και όχι υποκριτική (νευρωτική).
Η τελευταία σεκάνς με την εθελούσια πορεία της ηρωίδας προς τον θάνατο όπου θα συναντήσει τον αγαπημένο της (και την λύτρωσή της), συγκλονίζει τόσο με την αισθητική της αρτιότητα, όσο και με την απίστευτης έντασης γροθιά στην αφέλεια των χάπι εντ αλλά και στους καθησυχαστικούς μηχανισμούς της αστικής μας ηθικής. Που πεισματικά αρνείται την δύναμη του μεγάλου Έρωτα (όπως και όλων των παθών), προκειμένου να διατηρηθεί το κλίμα της ψευδαισθητικής γαλήνης και ηρεμίας. Της ατέλειωτης αυτής ρουτίνας, κατάφορτης από υποκρισία και χλιαρά συναισθημάτα.
Είναι η ιστορία ενός αδάμαστου ερωτικού πάθους που κατακαίει την ψυχή της ηρωίδας, ερχόμενο σε μετωπική σύγκρουση με τις ηθικές επιταγές, τις ενοχές και τα "πρέπει" του υπερεγώ της (δηλαδή του περιβάλλοντος). Μιας σύγκρουσης που κλιμακώνεται συνεχώς (και μας φανερώνεται σταδιακά), με αποκορύφωμα το μεγαλειώδες φινάλε.
Μιας σύγκρουσης που δεν μπορεί να τελειώσει, ούτε με την αθώωση της ηρωίδας και την αποκατάσταση της κοινωνικής της εικόνας, ούτε με την συγχώρεση του συζύγου της. Η επαναστατική δράση του Έρωτα δεν κάμπτεται από τέτοιες κοινωνικές - συμβατικές ισορροπίσεις. Θέλει να πάει παραπέρα. Σε μια ανώτερη ισορροπία, ουσιαστική και όχι υποκριτική (νευρωτική).
Η τελευταία σεκάνς με την εθελούσια πορεία της ηρωίδας προς τον θάνατο όπου θα συναντήσει τον αγαπημένο της (και την λύτρωσή της), συγκλονίζει τόσο με την αισθητική της αρτιότητα, όσο και με την απίστευτης έντασης γροθιά στην αφέλεια των χάπι εντ αλλά και στους καθησυχαστικούς μηχανισμούς της αστικής μας ηθικής. Που πεισματικά αρνείται την δύναμη του μεγάλου Έρωτα (όπως και όλων των παθών), προκειμένου να διατηρηθεί το κλίμα της ψευδαισθητικής γαλήνης και ηρεμίας. Της ατέλειωτης αυτής ρουτίνας, κατάφορτης από υποκρισία και χλιαρά συναισθημάτα.
1 σχόλιο:
Συγκλονιστική ταινία.Το είδα και πάλι πρόσφατα.Αγνοούσα όμως τον ελληνικό τίτλο(απίστευτο.έχιδνα?).
Δημοσίευση σχολίου