Το "Κινγκ Κόνγκ" ολοκλήρωσε την τριλογία των τεράτων (οι άλλοι δύο ήταν ο "Δράκουλας" και ο "Φράνκενστάιν"), της χρυσής εποχής του φανταστικού σινεμά (δεκαετία του '30). Ο Κινγκ Κονγκ αποτέλεσε το πρότυπο όλων των ταινιών με γιγαντόμορφες απειλές αλλά και με φονικά ζώα, δύο υποκατηγορίες του φανταστικού τόσο μεγάλες, ώστε κάνουν σήμερα ακόμα και τον Κόνγκ να μοιάζει πιθηκάκι. Όμως δεν συγκινούμαστε λιγότερο από το κοινό του '30 βλέποντας αυτήν την εκδοχή του μύθου της "Πεντάμορφης και του τέρατος", σχετικά με την ανεκπλήρωτη αγάπη.
Ένας αληθινός θρίαμβος της διήγησης και των οπτικών εφέ. Η ταινία βρίθει ψυχαναλυτικών αναφορών και οι σουρεαλιστές την χαρακτήρισαν αριστουργηματική, αφού είδαν στον Κόνγκ τον εκφραστή της πιο σκοτεινής πλευράς της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Η τελική σκηνή στην κορυφή του Empire State Building (δεύτερο βίντεο) μένει ανεξίτηλα χαραγμένη στην μνήμη μας, όπως βεβαίως και το βαθύ ουρλιαχτό πόνου του Κόνγκ, για το χαμένο αντικείμενο του πόθου του. Και ας μην ξεχνάμε, "το τέρας δεν το σκότωσαν τα αεροπλάνα, αλλά η ομορφιά"(εδώ δύο αποσπάσματα από την νεότερη εκδοχή του μύθου με σκηνοθέτη τον Peter Jackson).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου