Με επιρροές από Ταρκόφσκι, Λιντς αλλά και μ' ένα δικό του ξεχωριστό ύφος, ο μοναχικός Bela Tarr υπογράφει εδώ ένα ακόμα μετα-αποκαλυπτικό αριστούργημα (διασκευή του μυθιστορήματος "Η μελαγχολία της αντίστασης" του Laszlo Krasznahorkai), πραγματευόμενος με τρόπο αδυσώπητο το θέμα της αναζήτησης της αρμονίας μέσα στο χάος, πλημμυρισμένο με συμβολισμούς, συγκεράζοντας το πολιτικό με το μεταφυσικό και δημιουργώντας μία πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα χάρη στα μεγάλα πλάνα - σεκάνς, την εκπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία, το στυλιζάρισμα και την υποβλητική μουσική, σίγουρα όχι για όλα τα γούστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου