Ένα από τα καλύτερα και πλέον πεσιμιστικά φιλμ νουάρ στην ιστορία του σινεμά (γαλλικής παραγωγής). Για κάποιους είναι το καλύτερο όλων (λέγεται ότι ο Χίτσκοκ σκηνοθέτησε το "Ψυχώ" για να πάρει πίσω τον τίτλο του βασιλιά της αγωνίας από τον Κλουζό). Η εξαπατημένη αδύναμη σύζυγος και η μυστηριώδης αισθησιακή ερωμένη, δολοφονούν το σαδιστή διευθυντή ενός σχολείου, που είναι σύζυγος της πρώτης και εραστής της δεύτερης και ρίχνουν το πτώμα στη βρώμικη πισίνα. Όταν αδειάζουν την πισίνα το πτώμα λείπει...
Οι συνεχείς ανατροπές στην πλοκή και η μουντή ατμόσφαιρά με τον πεσιμισμό και τον ζόφο που αναδύει (μέσω της κατάλληλης φωτογράφισης και της σωστής αξιοποίησης των ντεκόρ), συνθέτουν ένα μνημειώδη ογκόλιθο του σινεμά, που παρακολουθείται με κομμένη την ανάσα. Έγινε ριμέικ από τον Τζερεμάια Τσέτσικ με την Σάρον Στόουν που δεν φθάνει όμως, ούτε σε απόσταση το πρωτότυπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου