Ο μεγάλος Ρώσος δημιουργός στηρίχτηκε στο βιβλίο του Πολωνού Στανισλάς Λεμ - ενός από τους μεγαλύτερους στοχαστές και ποιητές στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας - και δημιούργησε ένα αξεπέραστο αριστούργημα, που προεκτείνει κατά κάποιο τρόπο την προβληματική του "2001: H Οδύσσεια του διαστήματος". Όταν ο ψυχολόγος Κρις Κέλβιν, αναλαμβάνει να εκτιμήσει τη χρησιμότητα ενός διαστημικού σταθμού που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Σολάρις, έρχεται αντιμέτωπος με την παράξενη ιστορία του αστροναύτη Μπέρτον.
Μερικά χρόνια πριν όταν υπήρχε η ελπίδα να αποκαλυφθούν τα μυστικά ενός διαφορετικού επιπέδου συνείδησης, που έκρυβε αυτός ο νέος κόσμος, τα πράγματα είχαν πάρει άσχημη τροπή. Ο Κρις αρχίζει την έρευνα βιώνοντας προσωπικά τις παράξενες ιδιότητες του Σολάρις, ο οποίος εισακούει τις μυστικές και ανέκφραστες δεήσεις των ανθρώπων, συλλαμβάνοντας την ακτινοβολία του εγκεφάλου τους και τις στέλνει πίσω σαν αντανάκλαση αλλά υλοποιημένες.
Επιβλητικό, αργόσυρτο και τελετουργικό, με τεράστια πλάνα σεκάνς και μουσική του Μπαχ και Αρτέμιεφ, τον γνώριμο λυρισμό του Ταρκόφσκι και με βαθύτατο φιλοσοφικό στοχασμό. Το ριμέηκ του Σόντερμπεργκ το 2002 με τον Τζόρτζ Κλούνεϊ είναι πολύ καλό, δεν φτάνει όμως στο ύψος του πρωτότυπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου