Μία από τις λιγότερο γνωστές, αλλά από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες του σκηνοθέτη του "Κύκλου των χαμένων ποιητών" και του "The Truman show".Αποτέλεσε την εμπροσθοφυλακή του αυστραλιανού "Νέου Κύματος" και ανήκει στις τρεις ταινίες που γύρισε ο Αυστραλός σκηνοθέτης στην αρχή της καριέρας του, όταν ζούσε ακόμα στην Αυστραλία, πριν φύγει για το Χόλιγουντ. Σύμφωνα με την πλοκή, ένα σχολείο θηλέων κάνει πικ νιν στο μέρος που αναφέρει ο τίτλος, τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, το 1900. Στη διάρκεια ενός ποιητικού, όμορφου, ζεστού απογεύματος, στο οποίο, για ανεξήγητο λόγο, επικρατεί μια ατμόσφαιρα απειλής, τρία κορίτσια και η δασκάλα τους εξαφανίζονται.
Το μυστήριο δεν λύνεται ποτέ, αλλά η ατμόσφαιρα της λυρικής ομορφιάς που καλύπτει την απειλή και την καταπιεσμένη σεξουαλική υστερία, παραμένει στη μνήμη, μαζί με το μαγευτικό μουσικό θέμα. Μια πολύ αινιγματική και μυστηριώδη ταινία με τεράστια υποβλητική δύναμη. Για κάποιους, το βασικό θέμα της είναι η αναδυόμενη σεξουαλικότητα (έτσι αφήνεται να εννοηθεί, ότι η εξαφάνιση των κοριτσιών σημαίνει την απομάκρυνσή τους από τη σεξουαλική καταπίεση και το πέρασμά τους στην ενηλικίωση). Για άλλους είναι η μυστικιστική δύναμη μιας γης, στην οποία ο πολιτισμός των λευκών είναι μία πρόσφατη και αδαής προσθήκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου