ΨΥΧΩ (Psycho, 1960)

Η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του μετρ και πρότυπο για εκατοντάδες θρίλερ. Aποπροσανατολίζει συνεχώς τους θεατές, τραβώντας το χαλί κάτω από τα πόδια τους, τους φτάνει μέχρι το χείλος του γκρεμού και τους δείχνει την άβυσσο. Η δολοφονία της κεντρικής ηρωίδας στο πρώτο τρίτο της ταινίας (ένα μεγάλο τόλμημα για τα αφηγηματικά δεδομένα στο οποίο ο Χίτσκοκ δεν δίστασε), αφήνει άφωνους και αμήχανους τους θεατές. Μητριαρχία, διχασμός προσωπικότητας, σχιζοφρένεια και η περίφημη σκηνή της δολοφονίας του μπάνιου με το αριστουργηματικό ντεκουπάζ (δες βίντεο).

Εντυπωσιακή παραμένει η επιβλητική αρχιτεκτονική δομή της ταινίας, "όπου ένα κάθετο συγκρότημα (το σπίτι της μητέρας του Νόρμαν Μπέιτς πάνω στο λόφο) δεσπόζει και επιβλέπει ένα οριζόντιο αρχιτεκτονικά συγκρότημα (το μοτέλ). Ο πρώτος χώρος είναι εκείνος του απαγορευμένου, βασίλειο της κακιάς μητέρας - ευνουχίστριας, που η απειλητική σκιά της πλανάται στα παράθυρα. Ο δεύτερος χώρος φαινομενικά φυσιολογικός είναι εκείνος των ανεκπλήρωτων ερωτικών πόθων (ο Νόρμαν που παρακολουθεί τη Μάριον να γδύνεται). Ο τρόμος στο Ψυχώ γεννιέται μέσα από τη διαλεκτική σχέση αυτών των δύο χώρων, που κανείς δεν διασχίζει ατιμώρητα, εκτός από τον Νόρμαν Μπέιτς, ο οποίος τους κατοικεί φυσιολογικά, μια και είναι διχασμένη προσωπικότητα" (Μ. Ακτσόγλου)