Ο Κλιντ Ίστγουντ φτάνει στην πόλη - ο μυστηριώδης άντρας χωρίς όνομα και χωρίς πολλά λόγια, με γενειάδα, σομπρέρο και πόντσο - και το "σπαγγέτι γουέστερν" γεννιέται. Ο Λεόνε δανείστηκε το θέμα του από το "Γιοζίμπο" του Κουροσάβα, τόσο απροκάλυπτα, που οι Γιαπωνέζοι παραγωγοί τον απείλησαν με μήνυση. Σκοπός του ήταν να επιστρέψει το γουέστερν στις παλιές καλές μέρες του με τη δράση και το πιστολίδι, πριν επικρατήσει μια τάση μοντερνισμού και ψυχολογικών προεκτάσεων.
Η ταινία έγινε μεγάλη επιτυχία με τη βοήθεια της μινιμαλιστικής μουσικής του Ένιο Μορικόνε, που γίνεται σφύριγμα στα χείλη ακόμα και σήμερα. Η ταινία ανέδειξε το σκηνοθετικό ταλέντο, του άγνωστου μέχρι τότε Σέρτζιο Λεόνε, ο οποίος δημιούργησε σχολή και επιγόνους (οι ταινίες του διδάσκονται σε κινηματογραφικές σχολές), ενώ επηρέασε άμεσα τη διαφήμηση και το κλιπ. Ο τρόπος που οι ήρωες μπαίνουν στο κάδρο είναι μοναδικός, όπως και η χρήση του γκρο πλάνου σε λεπτομέρειες στα πρόσωπα των ηθοποιών (από το οποίο χτίζεται το σασπένς), αλλά και το έξοχο μοντάζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου