Η πολυβραβευμένη και εμπορικά επιτυχημένη ταινία του Ζεμέκις, που δίχασε αρκετά κοινό και κριτικούς. Στον - χαμηλού δείκτη νοϋμοσύνης - κεντρικό της ήρωα (τον υποδύεται ένας πειστικός Τόμ Χάνκς), που καταφέρνει να φτάσει στην κορυφή και να ιδρύσει μια πανίσχυρη εταιρία, άλλοι διείδαν την εξύμνηση της απλότητας, της αγνότητας και την δύναμη του "δρόμου της καρδιάς" απέναντι στην υπεραναπτυγμένη, ψυχρή και απάνθρωπη "διανόηση" του πολιτισμού μας - και την λάτρεψαν - και άλλοι είδαν απλοϊκά και "εκ' του πονηρού" προερχόμενα (δεδομενου και της αμερικάνικης καταγωγής της ταινίας) ιδεολογικά μηνύματα (που χοντρά - χοντρά συνοψίζονται στο μότο "μείνε ηλίθιος για να πετύχεις και να ευτυχήσεις").
Προσωπικά θεωρώ ότι ένα από τα μεγάλα ατού της ταινίας είναι αυτήν ακριβώς η αμφιλεγόμενη φιλοσοφία της. Τα άλλα δύο, είναι η πρωτότυπη χρήση των ειδικών εφέ (όπου ο Γκαμπ δείχνεται ανάμεσα σε διάφορους επώνυμους Αμερικανούς) και ο χαρακτήρας του Φόρεστ Γκαμπ με όσα του συμβαίνουν και με όσα κατορθώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου