Από τις ταινίες που με κάνουν να συνειδητοποιώ την αδυναμία των λέξεων, όταν προσπαθούν να εκφράσουν επακριβώς το βαθιά βιωμένο. Αφηγούμενος μία ακόμα ιστορία ρομαντικού "ανεκπλήρωτου" έρωτα, (την καλύτερη για μένα στην ιστορία του κινηματογράφου) και με ρυθμούς αργούς (αλλά πλήρως ελεγχόμενους), κανείς δεν περιμένει για ένα μεγάλο διάστημα της ταινίας το μέγεθος της συναισθηματικής δύναμης που κρύβει στο εσωτερικό της και θα ανακινήσει στο τέλος της.
Με σκηνοθετικό βλέμμα εστιασμένο και στις πιο μικρές φευγαλές κινήσεις των χαρακτήρων (που κρύβουν όμως πολλά), και με ερμηνείες που περνάνε στο πάνθεον (τόσο του Ίστγουντ, όσο κυρίως της Μέρυλ Στριπ), ο Ίστγουντ μας προσφέρει ένα κυριολεκτικά αλησμόνητο κινηματογραφικό δώρο.
Με σκηνοθετικό βλέμμα εστιασμένο και στις πιο μικρές φευγαλές κινήσεις των χαρακτήρων (που κρύβουν όμως πολλά), και με ερμηνείες που περνάνε στο πάνθεον (τόσο του Ίστγουντ, όσο κυρίως της Μέρυλ Στριπ), ο Ίστγουντ μας προσφέρει ένα κυριολεκτικά αλησμόνητο κινηματογραφικό δώρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου