Το θρίλερ του Τζον Μπούρμαν παραμένει εξίσου εντυπωσιακό όσο και τη μέρα που βγήκε για πρώτη φορά στις αίθουσες. Ξεκινώντας με το κόλπο της υποτιθέμενης δολοφονίας του πρωταγωνιστή, οι δύο σφαίρες που καρφώνονται στον Γουόκερ πυροδοτούν την έναρξη της "αντρικής" αυτής ταινίας, γεμάτης δράση και σεξ. Τυπικό σύγχρονο νουάρ προδοσίας και εκδίκησης, ουσιαστικά ένα συνταρακτικό σχόλιο πάνω στη σύγκρουση αναχρονιστικού (παλιού) με το νέο, που παράγει ιδεολογικά και κοινωνιολογικά συμπεράσματα.
"Ένα μεγαλούργημα φόρμας και στυλ, με την ευρωπαϊκή αισθητική (Ρενέ, Γκοντάρ) να θριαμβεύει. Τα "φλασάκια" του χρόνου που θυμίζουν Ρενέ, τα ντεκόρ που παραπέμπουν στο "Άλφαβιλ" συνθέτουν το καλύτερο θρίλερ των πόλεων και των ντεκόρ τους που έγινε ποτέ. Αξεπέραστο, απελπισμένο, σκοτεινό, κλειστοφοβικό, μεταμοντέρνο, με τον Λι Μάρβιν έξοχο. Μάθημα σινεμά και ιδεολογίας." (Α. Δερμετζόγλου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου