Η δεκαετία του '50 υπήρξε η πιο γόνιμη περίοδος του Χίτσκοκ και ο "Άγνωστος του εξπρές" μία από τις πιο ευφάνταστες και ευχάριστες ταινίες του, γεμάτη από απρόοπτα και ένα γρήγορο ρυθμό, που σηματοδοτεί την αρχή της πιο ώριμης περιόδου του. Εικονογραφεί με τον πιο γλαφυρό τρόπο μια έμμονη ιδέα στο έργο του Χίτσκοκ, δηλαδή το θέμα της μεταβίβασης μιας ενοχής, από ένα πρόσωπο σε κάποιο άλλο. Ο Γκαϊ, διάσημος τενίστας, συναντά στο τρένο έναν άγνωστο, τον Μπρούνο, ο οποίος και του προτείνει να "ανταλλάξουν" δύο φόνους, ώστε να επιτύχουν το τέλειο άλλοθι. Ο Γκάϊ να σκοτώσει τον πατέρα του Μπρούνο και εκείνος να εξαφανίσει την σύζυγο του Γκάι, που αρνείται να του δώσει διαζύγιο
"Οι δύο ήρωες στην ουσία αποτελούν τον αρνητικό και θετικό πόλο της ίδιας συνείδησης. Ο Μπρούνο δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να υλοποιήσει μια ασυνείδητη επιθυμία του Γκαϊ και να γίνει ο εφραστής της δικιάς του κακής συνείδησης, αυτός που ξεπερνά τα ηθικά εμπόδια και πράττει αυτό που η καλή συνείδηση του Γκαϊ του απαγορεύει να πράξει. Πως όμως ξεφορτώνεται κανείς την "κακιά συνείδησή του"; Σίγουρα όχι με...εξομολόγηση. Βρισκόμαστε στο φιλμικό κόσμο του Χίτσκοκ, πράγμα που σημαίνει ότι ο ήρωας, για να ξαναβρεί τον εαυτό του, δεν έχει άλλη λύση από το να αντιμετωπίσει το δισυπόστατο εγώ του και να σκοτώσει τον Άλλο" (Μ. Ακτσόγλου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου