Μια ευφυής μεταφορά του ογκώδους μυθιστορήματος του Στίβεν Κίνγκ, με τον γνώριμο περφεξιονισμό και την απαράμιλλη σκηνοθετική δεξιοτεχνία του Κιούμπρικ, που εκτόξευσε στα ύψη την φήμη του Τζακ Νίκολσον. Η ιστορία απλή και μάλλον κοινότοπη. Σ'ένα μεγάλο παραθεριστικό ξενοδοχείο, στο βουνό, που μένει έρημο το χειμώνα, προσλαμβάνεται φύλακας ο Τζακ Τόρανς. Ο διευθυντής τον πληροφορεί πως εδώ και δέκα χρόνια, ένας άλλος φύλακας σαν αυτόν, τρελάθηκε από την απομόνωση, σκότωσε τη γυναίκα του και τα δυο παιδιά του κι ύστερα αυτοκτόνησε. Ο Τζακ περιφρονεί την προειδοποίηση, ίσα ίσα αναζητά την μοναξιά γιατί θέλει να γράψει ένα μυθιστόρημα, η γυναίκα του δεν φοβάται τα φαντάσματα και το παιδί του έχει όλα τα παιχνίδια για να παίζει. Όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται με διαφορετική όμως κατάληξη.
Οι υπερφωτισμένοι χώροι, η υπνωτική γεωμετρία, ο ίλιγγος της μουσικής, η απόκοσμη και παραισθητική ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι εμφανίσεις των φαντασμάτων, οι περιπλανήσεις στους έρημους χώρους, οι λήψεις από χαμηλά (μάτια του παιδιού), οι ήχοι (κύλισμα του ποδηλάτου στο πάτωμα των διαδρόμων) ακόμα και η πέρα από τα όρια της υπερβολής ερμηνεία του Τζακ Νίκολσον, συνθέτουν μια αλλόκοτη και μοναδική συμφωνία τρόμου, ένα αξεπέραστο κινηματογραφικό αριστούργημα πλούσιο σε προεκτάσεις και συμβολισμούς (αναφορά στον μύθο του Μινώταυρου, Δαίδαλου και Θησέα, σχόλιο για τη στείρα δυιστική Λογική και τον καπιταλιστικό κόσμο), που αγγίζει χορδές, κρυμμένες βαθιά μέσα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου