H δεύτερη κινηματογραφική ταινία του 28χρονου τότε Σπίλμπεργκ, με τεράστια εμπορική επιτυχία και θέμα τους καρχαρίες και τους πανάρχαιους φόβους του ανθρώπου γύρω από τον ωκεανό, που εκτόξευσε τον σκηνοθέτη στην κορυφή, ανάμεσα στους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ. Ο σκηνοθέτης παίζει με τον τρόμο που νοιώθει ο θεατής για το άγνωστο και κλιμακώνει την ένταση μιμούμενος το στιλ του Χίτσκοκ, δείχνοντας τον καρχαρία να ξεπροβάλλει από το νερό σιγά-σιγά, υπό την αξέχαστη μουσική υπόκρουση.
Παρά τις ατέλειωτες παρωδίες και τρεις λιγότερο επιτυχημένες συνέχειες, τίποτα δεν μπορεί να φτάσει το σασπένς του Σπίλμπεργκ, η την τέλεια μουσική του Τζον Γουίλιαμς, που κέρδισε Όσκαρ. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ουσιαστικά η ταινία έχει για θέμα της το Γουότεργκέϊτ και τη διαφθορά, άλλοι, σε μια πιο φρουδική ανάγνωση, ότι ο καρχαρίας εκπροσωπεί το αιδοίο που επιζητεί να ευνουχίσει τον άντρα, ενώ η κριτικός Πολίν Κελ εξέφρασε την άποψη ότι την ταινία θα μπορούσε να την είχε γυρίσει ο Αιζενστάϊν, αν δεν ήταν τόσο διανοούμενος.
Παρά τις ατέλειωτες παρωδίες και τρεις λιγότερο επιτυχημένες συνέχειες, τίποτα δεν μπορεί να φτάσει το σασπένς του Σπίλμπεργκ, η την τέλεια μουσική του Τζον Γουίλιαμς, που κέρδισε Όσκαρ. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ουσιαστικά η ταινία έχει για θέμα της το Γουότεργκέϊτ και τη διαφθορά, άλλοι, σε μια πιο φρουδική ανάγνωση, ότι ο καρχαρίας εκπροσωπεί το αιδοίο που επιζητεί να ευνουχίσει τον άντρα, ενώ η κριτικός Πολίν Κελ εξέφρασε την άποψη ότι την ταινία θα μπορούσε να την είχε γυρίσει ο Αιζενστάϊν, αν δεν ήταν τόσο διανοούμενος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου