Ένας χρεοκοπημένος πωλητής αυτοκινήτων ζητά από δύο κακοποιούς να απάγουν τη σύζυγό του, έχοντας κατά νου να πληρώσει ένα μικρό ποσό από τα υπέρογκα λύτρα που ο ίδιος θα εισπράξει από τον πλούσιο πεθερό του. Όμως ένα τυχαίο γεγονός φέρνει την καταστροφή.
Μια αληθινή ιστορία που δίνει την αφορμή στους αδελφούς Κοέν να επιδοθούν σε μια θαυμάσια κοινωνιολογική και χαρακτηρολογική μελέτη (για την αμερικάνικη επαρχία και τους ανθρώπους της), χτίζοντας έτσι την πιο "ρεαλιστική" ταινία της φιλμογραφίας τους (μαζί με το "Blood Simple"). Δανειζόμενοι την φόρμα του αστυνομικού θρίλερ σχολιάζουν για μία ακόμη φορά με ειρωνική διαβρωτική ματιά - διανθισμένη με το γνώριμο μαύρο χιούμορ τους - την διαστρέβλωση του αμερικάνικου ονείρου και το πως αυτήν η διαστρέβλωση έχει διαποτίσει τις συνειδήσεις ακόμα και των φαινομενικά αγνών ανθρώπων (αυτών που ζουν στις απομονωμένες επαρχιακές πόλεις), προσφέροντάς μας, ένα ακόμα αριστούργημα.
Μια αληθινή ιστορία που δίνει την αφορμή στους αδελφούς Κοέν να επιδοθούν σε μια θαυμάσια κοινωνιολογική και χαρακτηρολογική μελέτη (για την αμερικάνικη επαρχία και τους ανθρώπους της), χτίζοντας έτσι την πιο "ρεαλιστική" ταινία της φιλμογραφίας τους (μαζί με το "Blood Simple"). Δανειζόμενοι την φόρμα του αστυνομικού θρίλερ σχολιάζουν για μία ακόμη φορά με ειρωνική διαβρωτική ματιά - διανθισμένη με το γνώριμο μαύρο χιούμορ τους - την διαστρέβλωση του αμερικάνικου ονείρου και το πως αυτήν η διαστρέβλωση έχει διαποτίσει τις συνειδήσεις ακόμα και των φαινομενικά αγνών ανθρώπων (αυτών που ζουν στις απομονωμένες επαρχιακές πόλεις), προσφέροντάς μας, ένα ακόμα αριστούργημα.
2 σχόλια:
Η καλυτερη ταινια των δαιμονιων αδερφων!
Προσωπικά τα δύο αδέρφια δεν είναι του γούστου μου. Καμία ένσταση με την άψογα λειτουργική σκηνοθεσία τους και τις καλές ερμηνείες που πάντα καταφέρνουν να αποσπούν από τους ηθοποιούς τους. Πιστεύω όμως ότι ο τάχα αμοραλισμός της βίας που αποτυπώνουν είναι περισσότερο για να καλύψουν τις απλοϊκές, μοραλιστικές τελικά προβληματικές τους σχετικά με τα "κακά" της απληστίας συνήθως, την ασχήμια της ανθρώπινης ψυχής κ.τ.λ.. Εν τέλει, αξιόλογες ταινίες, που ωστόσο δεν έχω καταφέρει να ανιχνεύσω αυτό το βαθύτερο της ουσίας του σινεμά τους που όλοι εντοπίζουν, κι ελπίζω να μην εννοούν το επιφανειακό που εντόπισα εγώ προσωπικά.
Ωστόσο, αυτό εδώ το φιλμ, καθώς και το ΜΠΑΡΤΟΝ ΦΙΝΚ, και κυρίως το ΜΟΝΟ ΑΙΜΑ, τα παραδέχομαι, όχι τόσο γιατί εξελίσσουν λίγο περισσότερο τη θεματική τους όσο για την αφηγηματική τους αρτιότητα, που πιστεύω ότι αποτελούν ό,τι καλύτερο έχουν διαπράξει σε αυτόν τον τομέα.
Ο Μπουσέμι είναι φανταστικός ηθοποιός και πολύ υποτιμημένος, πέθανα στα γέλια με τη σκηνή που παραθέσατε ενώ μιλάει στον "ογκόλιθο" Στορμάρε, ελπίζω στο μέλλον να βάλετε και κάποια σκηνή του από το πολυαγαπημένο μου RESERVOIR DOGS!
Δημοσίευση σχολίου