Ένα αριστούργημα από τον "οργισμένο" Βρετανό σκηνοθέτη Lindsay Anderson, τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του κινήματος του "Free cinema". Αν και από το 1963 και μετά, οι περισσότεροι σκηνοθέτες του κινήματος ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους, ο Λίντσει Άντερσον παρέμεινε στις επάλξεις της αμφισβήτησης και με την ταινία του "Εάν" (1968), βίαιο χρονικό μιας μαθητικής εξέγερσης στην καταπίεση των δασκάλων τους, προκάλεσε πολλές συζητήσεις και ώθησε το Free cinema, στα έσχατα όριά του.
Γυρισμένη στην σημαδιακή χρονιά των γεγονότων του γαλλικού Μάη, η ταινία αναφέρεται στην καταπίεση, την ιεραρχία και την δομή της εξουσίας μιας κοινωνίας, που έρχεται σε αντίθεση με το ατομικό, ενστικτώδες αίσθημα της ελευθερίας. Πλάθει μια πολιτική και κοινωνική αλληγορία χρησιμοποιώντας μπρεχτικά τεχνάσματα, μια εναλλαγή χρώματος και ασπρόμαυρου και με μια σουρεαλιστική ελευθερία, ασκεί έξυπνη κριτική στο παραδοσιακά καταπιεστικό εκπαιδευτικό σύστημα της Αγγλίας, χωρίς όμως να ξεχάσει τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του κινηματογράφου.
Όπως λέει ο ίδιος: "Σήμερα η παραδοσιακή σύγκρουση του τύπου καπιταλισμός - κομμουνισμός, είναι τελείως ξεπερασμένη, το πραγματικό πρόβλημα ανάγεται στις σχέσεις του ατόμου με την τεχνολογικά οργανωμένη κοινωνία".
2 σχόλια:
Η πρώτη φορά που άκουσα για αυτή την ταινία ήταν στο σχολείο που παίζαμε παντομίμα! Και φυσικά την είδα αμέσως! Πολύ ωραίο το blog σου!!!
Σ'ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου