ΡΑΝ (Ran, 1985)

Το κορυφαίο αριστούργημα του Κουροσάβα, μία από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά, τιμημένη με το Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών. Διασκευή του σαιξπηρικού "Βασιλιά Ληρ" στην Ιαπωνία του 16ου αιώνα. Ο Κουροσάβα κάνει τον Χιντετόρα/Ληρ ένα τραγικό πρόσωπο, διαφοροποιείται αισθητά όμως από τον Σαίξπηρ, όταν τον βάζει να τιμωρείται όχι μόνο για τη γεροντική απερισκεψία να μοιράσει στα τρία το φέουδό του, αλλά και για τα εγλήματα που διέπραξε ως ηγεμόνας (το τέλος της ταινίας τον βρίσκει στα ερείπια ενός έρημου πύργου, που ο ίδιος γκρέμισε, σκοτώνοντας τους κατόχους του). 

"Ραν" στα ιαπωνικά σημαίνει χάος και για πρώτη φορά βλέπουμε στον Κουροσάβα τα στοιχεία της φύσης να συμμετέχουν τόσο έντονα σ'ένα παιχνίδι μεταφυσικών συμπαραδηλώσεων: "όλη η ταινία έχει τη μορφή μιας θύελλας, μιας καταιγίδας που ξεσπά σ'ένα κόσμο όπου το πάθος για την εξουσία, την κατάκτηση και το μίσος της εκδίκησης καθιστούν τη Γη μια κόλαση ,ένα βασίλειο του χάους και της οδύνης" (Μ. Ακτσόγλου). 

Τα πάντα είναι ειδωμένα από ψηλά, από την οπτική του Ουρανού, όχι όμως αναγκαστικά από τη ματιά του θεού, μια και λίγο πριν το τέλος βλέπουμε έναν ήρωα να ουρλιάζει απελπισμένος: "Δεν υπάρχει πια ούτε θεός, ούτε Βούδας, αλλά είναι ο Ουρανός που κλαίει..." Ερμηνείες που αγγίζουν την τελειότητα, σκηνές μάχης κινηματογραφημένες σαν ένα μπαλέτο του θανάτου, άψογα καδραρίσματα.