Με τη μεταφορά του μυθιστορήματος του Su Tong στη μεγάλη οθόνη, ο Ζανγκ Γιμού ολοκλήρωσε τη τριλογία που είχε ξεκινήσει το 1987. Εδώ, για μια ακόμη φορά πρωταγωνιστεί η μούσα του Λι Γκόνγκ, στο ρόλο μιας νεαρής γυναίκας που παντρεύεται έναν άντρα πολύ μεγαλύτερό της. Ο σκηνοθέτης αναφέρεται στον κινέζικο φεουδαλισμό και έμμεσα στη σύγχρονη Κίνα. Αυτή τη φορά όμως το στυλ είναι διαφορετικό και το όραμα πιο δυσοίωνο.
Αφηγείται το χρονικό της ζωής τεσσάρων παλλακίδων σε ένα αρχοντικό της προεπαναστατικής Κίνας. Κάθε απόγευμα οι παλλακίδες περιμένουν υπομονετικά να ανάψει στο δωμάτιό τους το κόκκινο φως, που θα σημάνει την πρόσκλησή τους να περάσουν τη νύχτα με τον αφέντη τους, κερδίζοντας με αυτόν τον τρόπο για τις επόμενες εικοσιτέσσερις ώρες την "εξουσία" της συζύγου στο σπίτι. Η ταινία επιβεβαιώνει την αισθητική εκλέπτυνση του Γιμού, ο οποίος από ταινία σε ταινία γίνεται όλο και πιο αφαιρετικός, αποδραματοποιώντας τις ιστορίες. Η εικαστική τελειότητα των καδραρισμάτων εντυπωσιάζει.
Αφηγείται το χρονικό της ζωής τεσσάρων παλλακίδων σε ένα αρχοντικό της προεπαναστατικής Κίνας. Κάθε απόγευμα οι παλλακίδες περιμένουν υπομονετικά να ανάψει στο δωμάτιό τους το κόκκινο φως, που θα σημάνει την πρόσκλησή τους να περάσουν τη νύχτα με τον αφέντη τους, κερδίζοντας με αυτόν τον τρόπο για τις επόμενες εικοσιτέσσερις ώρες την "εξουσία" της συζύγου στο σπίτι. Η ταινία επιβεβαιώνει την αισθητική εκλέπτυνση του Γιμού, ο οποίος από ταινία σε ταινία γίνεται όλο και πιο αφαιρετικός, αποδραματοποιώντας τις ιστορίες. Η εικαστική τελειότητα των καδραρισμάτων εντυπωσιάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου