ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΛΟ (Les vacances de Monsieur Hulot, 1953)

Ο Ζακ Τατί, σημαντικότερος εκπρόσωπος της μεταπολεμικής γαλλικής κωμωδίας (της βασισμένης κυρίως στην σωματική κίνηση και όχι στον λόγο) και δημιουργός του τύπου του κυρίου Ιλό, ενός ευφάνταστου, ευγενούς, τρυφερού, αλλά εντελώς απροσάρμοστου στην τεχνολογία και στις σύχρονες συνήθειες ανθρωπάκου, με παπιγιόν, πίπα και τρουά καρ παντελόνι, δημιουργεί την δεύτερη ταινία του μεγάλου μήκους με θέμα αυτή τη φορά την πλήξη των διακοπών. Ουσιαστική πλοκή δεν υπάρχει, ούτε λόγια (η ηχητική μπάντα αποκτά όμως τεράστια αξία με τον υπερτονισμό των θορύβων και μεγάλο μέρος της κωμικής αξίας της ταινίας εδράζεται σ'αυτό).

Η ταινία χαρακτηρίζεται από ανεπαίσθητα γκαγκ που μοιάζουν να ξεφυτρώνουν από  την παρατήρηση της καθημερινότητας και όχι από την έμπνευση του κωμωδιογράφου (στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει κάτι το ιδιαίτερο, βλέπουμε απλώς ανθρώπους που κάθονται, τρώνε, διαβάζουν και κοιτάζουν γύρω τους αποφασισμένοι να διατηρήσουν την καλή διάθεση των διακοπών), εμπεδώνοντας το δίδαγμα του Μπάστερ Κήτον πως το καθημερινό, απλό και τυχαίο, αυτό δηλαδή που μπορεί να συμβεί σε όλους μας, είναι η κύρια τροφή του γκαγκ και του χιούμορ, αρκεί να το αντιληφθούμε.