Με μια εκπληκτική λιτότητα στα εκφραστικά του μέσα και στην πλοκή (χαρακτηριστικά όλου του έργου του) Ο Κιμ Κι Ντουκ αφήνει εδώ τις περιπλοκές της ζωής πέρα από τα βουνά και επικεντρώνεται στο ουσιώδες. Δεν ενδιαφέρεται να καταγράψει τις περιπέτειες και τις διαδρομές μιας συγκεκριμένης επιθυμίας ανάμεσα σε ανθρώπους και αντικείμενα, νοιάζεται μονάχα να καταγράψει με αφαιρετικό τρόπο την επιθυμία γενικότερα και να στοχαστεί στη φύση της.
Ελάχιστοι διάλογοι, απέραντες εκφραστικές σιωπές, εκόνες εκθαμβωτικές που μας μεταφέρουν την αίσθηση της αδιατάρακτης γαλήνης της Φύσης, σε αντιδιαστολή με το τρικύμισμα της ψυχής του ήρωα, (έξοχα κινηματογραφημένη αυτή η σχέση), πλάνα σταθερά με συμμετρικά καδραρίσματα που υποβάλλουν την αιωνιότητα και την ισορροπία αντίστοιχα, επαναλαμβανόμενα μοτίβα (όπως οι πόρτες που ανοίγουν), που μας υπενθυμίζουν την ρυθμικότητα της Ζωής, όλα συμβάλλουν στη δημιουργία μιας "ζεν" ατμόσφαιρας με ιδιαίτερο ρυθμό, που είτε σε συνεπαίρνει μονομιάς, είτε σ'αφήνει οριστικά "απ΄'εξω".
Ελάχιστοι διάλογοι, απέραντες εκφραστικές σιωπές, εκόνες εκθαμβωτικές που μας μεταφέρουν την αίσθηση της αδιατάρακτης γαλήνης της Φύσης, σε αντιδιαστολή με το τρικύμισμα της ψυχής του ήρωα, (έξοχα κινηματογραφημένη αυτή η σχέση), πλάνα σταθερά με συμμετρικά καδραρίσματα που υποβάλλουν την αιωνιότητα και την ισορροπία αντίστοιχα, επαναλαμβανόμενα μοτίβα (όπως οι πόρτες που ανοίγουν), που μας υπενθυμίζουν την ρυθμικότητα της Ζωής, όλα συμβάλλουν στη δημιουργία μιας "ζεν" ατμόσφαιρας με ιδιαίτερο ρυθμό, που είτε σε συνεπαίρνει μονομιάς, είτε σ'αφήνει οριστικά "απ΄'εξω".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου