ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΓΚΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ (Ultimo tango a Parigi / Last Tango in Paris, 1972)

Από τις διασημότερες ταινίες του μοντέρνου κινηματογράφου, πάνω στην σχέση έρωτα και θανάτου (οι σκανδαλώδεις σκατολογικές αναφορές του Μπράντο στις θεωρίες του Ράιχ και του Μπατάϊγ το επιβεβαιώνουν), μια ψυχαναλυτική προσέγγιση του υφέρποντος σε κάθε ερωτική σχέση σαδομαζοχισμού και της αυτοκαταστροφής, ένα σχόλιο για την παρακμή των απελπισμένων σχέσεων και μια συνταρακτική σπουδή της προσωπικής αποτυχίας. Περιορισμένη εν'πολλοίς στους τέσσερις τοίχους ενός ψυχρού και άδειου οικήματος (που εντείνει το αίσθημα της ασφυξίας), δημιουργήθηκε μετά τον "Κομφορμίστα" και ισχυροποίησε τη φήμη του Μπερτολούτσι ως έναν από τους σπουδαιότερους δημιουργούς του ευρωπαϊκού σινεμά. Η ερμηνεία του Μάρλον Μπράντο είναι συγκλονιστική, δίπλα στην νεαρή τότε Σνάϊντερ.

1 σχόλιο:

navarino-s είπε...

Σύντομο αλλά πολύ περιεκτικό το σχόλιο σου για τον Μπερτολούτσι, τα πιάνεις όλα!