Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ (La règle du jeu / The Rules of the Game, 1939)

Για πολλούς μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Ο Ρενουάρ περιγράφει την ταινία του ως "μια ακριβή απεικόνιση της μπουρζουαζίας των καιρών μας", αν και πριμοδοτεί ένα πιο ποιητικό ύφος σε σχέση με το ρεαλισμό των προηγούμενων ταινιών του. Η ιστορία αφορά έναν κόμητα που οργανώνει ένα πάρτι με σκοποβολή για τους φίλους του. Το πάρτι γίνεται το πλαίσιο πολύπλοκων ερωτικών μηχανορραφιών.Τα παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι στις ερωτικές σχέσεις τους αποκαλύπτονται με μοναδικό τρόπο, με φόντο μια κοινωνία διαιρεμένη από κοινωνικές διακρίσεις. Οι ίντριγκες, ο αμοραλισμός, η υποκρισία και η εξαπάτηση καθορίζουν τις σχέσεις και τις συμπεριφορές των πάντων, όχι μόνο της ανώτερης τάξης αλλά και του υπηρετικού προσωπικού.

Η ταινία αποτέλεσε μεγάλη εμπορική επιτυχία στον καιρό της και μνημονεύθηκε ξανά από τον θεωρητικό Αντρέ Μπαζέν, ο οποίος την θεώρησε μαζί με τον "Πολίτη Κέην" του Ουέλς τους προδρόμους του μοντέρνου κινηματογράφου (κυρίως λόγω της χρήσης του "βάθους πεδίου", το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της σκηνοθεσίας του Ρενουάρ). Το εντός και εκτός κάδρου, η μοναδική χρήση του βάθους πεδίου, τα εξαιρετικά τράβελινγκ, τα περίπλοκα μονοπλάνα αλλά και το κοφτερό μοντάζ, η ταυτόχρονη δράση πολλών χαρακτήρων σε πρώτο πλάνο και στο φόντο (πρόκειται για ένα φιλμ όπου σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες πρωταγωνιστούν), τα σκηνικά, η μουσική και τα κοστούμια ενορχηστρώνονται σε ένα ρευστό, παλλόμενο κινηματογραφικό σύμπαν.

Η συντονισμένη ροπή μπουρζουαζίας και προλεταριάτου προς τη διαφθορά και το ανούσιο καταδεικνύεται αλληγορικά στην σκηνή που επέλεξα, όπου οι μεν βοηθούν τους δε στο κυνήγι των λαγών, μια προφητική προεικόνιση των εκατομμυρίων αθώων θυμάτων που θα φέρει ο επικείμενος δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: