Η νοσοκόμα Μπέτσι Κόνελ, ταξιδεύει στην Καραϊβική για να φροντίσει τη σύζυγο του Πολ Χόλαντ. Αρχικά, ελάχιστα πιστεύει πως η ασθενής βρίσκεται σε κώμα, αλλά στην πορεία της ταινίας προσπαθεί να την επαναφέρει στη ζωή με θεραπευτικές τελετές μαύρης μαγείας.
Μία συνεργασία του ειδικευμένου, στα χαμηλού προυπολογισμού φιλμ από το χώρο του φανταστικού, παραγωγού Βαλ Λιούτον και του σκηνοθέτη Ζακ Τουρνέρ, γέννησε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της λεγόμενης σχολής του υπαινικτικού ή ποιητικού τρόμου: η δράση διεξάγεται ως επί το πλείστον στην σύγχρονη εποχή, ο νεορομαντισμός αντικαθιστά τη γοτθική ατμόσφαιρα των ανάλογων ταινιών του '30, η ψυχανάλυση υποκαθιστά το θρησκευτικό μανιχαϊσμό, οι μυθοπλασίες παίζουν με την αμφιβολία και το διφορούμενο, μα πάνω απ'όλα ο τρόμος εσωτερικοποιείται, γίνεται υπαινικτικός κι ενώ βλέπουμε τα αποτελέσματα που προκαλεί στα θύματά του δεν έχει αναγκαστικά οπτική υπόσταση στην οθόνη.
Δίκαια ο Τουρνέρ θεωρήθηκε ο δάσκαλος του υπαινικτικού τρόμου αφού ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε πως εκείνο που μας τρομάζει περισσότερο είναι αυτό που υπονοείται, παρά αυτό που βλέπουμε. Το βαθιά λυρικό, ρομαντικό και υποβλητικό ύφος του παραμένει υποδειγματικό.
Μία συνεργασία του ειδικευμένου, στα χαμηλού προυπολογισμού φιλμ από το χώρο του φανταστικού, παραγωγού Βαλ Λιούτον και του σκηνοθέτη Ζακ Τουρνέρ, γέννησε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της λεγόμενης σχολής του υπαινικτικού ή ποιητικού τρόμου: η δράση διεξάγεται ως επί το πλείστον στην σύγχρονη εποχή, ο νεορομαντισμός αντικαθιστά τη γοτθική ατμόσφαιρα των ανάλογων ταινιών του '30, η ψυχανάλυση υποκαθιστά το θρησκευτικό μανιχαϊσμό, οι μυθοπλασίες παίζουν με την αμφιβολία και το διφορούμενο, μα πάνω απ'όλα ο τρόμος εσωτερικοποιείται, γίνεται υπαινικτικός κι ενώ βλέπουμε τα αποτελέσματα που προκαλεί στα θύματά του δεν έχει αναγκαστικά οπτική υπόσταση στην οθόνη.
Δίκαια ο Τουρνέρ θεωρήθηκε ο δάσκαλος του υπαινικτικού τρόμου αφού ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε πως εκείνο που μας τρομάζει περισσότερο είναι αυτό που υπονοείται, παρά αυτό που βλέπουμε. Το βαθιά λυρικό, ρομαντικό και υποβλητικό ύφος του παραμένει υποδειγματικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου