Η ταινία που έκανε γνωστό σε όλον τον κόσμο τον Κουροσάβα και τον ιαπωνικό κινηματογράφο, όταν κέρδισε το κορυφαίο βραβείο στο φεστιβάλ της Βενετίας το 1951 και ένα Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας. Με φόντο την Ιαπωνία του 11ου αιώνα, είναι η ιστορία του βιασμού μιας γυναίκας ευγενούς από ένα ληστή στο δάσος, του θανάτου του συζύγου της και του ξυλοκόπου που παρακολούθησε το επεισόδιο. Η αφήγηση γίνεται από διαφορετικές οπτικές γωνίες των πρωταγωνιστών, που ο καθένας προσφέρει μια διαφορετική εκδοχή του γεγονότος, βυθίζοντας έτσι τον θεατή σ'έναν αληθινό γνωσιολογικό εφιάλτη.
Η σημαντικότερη αρετή της ταινίας είναι αυτήν ακριβώς η αφηγηματική τεχνική που χρησιμοποιεί (διαφορετικές οπτικές γωνίες σε φλας μπακ, που θυμίζουν "Πολίτη Κέιν"), που θεωρήθηκε ότι μεταφέρει δύο αντιφατικές ερμηνείες της ιστορίας: η μία λέει ότι μεταφέρει τη φιλοσοφική άποψη πως υπάρχουν πολλές υποκειμενικές αλήθειες, ενώ η άλλη ότι υπάρχουν μόνο τα γεγονότα, άρα τρεις από τους τέσσερις πρωταγωνιστές ψεύδονται. Σύμφωνα με τη δεύτερη άποψη το φιλμ αφορά στην ανθρώπινη σφαλερότητα και ανεντιμότητα και στο ότι η ανθρωπότητα, όπως η πύλη Ρασομόν καταρρέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου