Ένα από τα πιο κλασικά γουέστερν όλων των εποχών και για πολλούς η πιο ολοκληρωμένη ταινία του Τζόν Φόρντ, του σπουδαιότερου αφηγητή του κλασικού κινηματογράφου, που δόξασε το είδος περισσότερο απ'όλους (το 1992 ψηφίστηκε ως η πέμπτη καλύτερη ταινία όλων των εποχών, σε μια διεθνή ψηφοφορία των κριτικών κινηματογράφου για το περιοδικό Sight and Sound). Ο ίδιος ο Φορντ περιέγραψε την ταινία ως "ψυχολογικό έπος".
Ο Τζον Γουέιν χαρίζει μια δυνατή ερμηνεία στο ρόλο του Ίθαν Έντουαρτς, που αναζητά τους Ινδιάνους οι οποίοι έσφαξαν την οικογένειά του και πήραν αιχμάλωτο την ανιψιά του. Ο Φορντ χρησιμοποιεί την αγαπημένη του κοιλάδα Μόνιουμεντ καλύτερα απ'ότι σε κάθε άλλο φιλμ που γύρισε εκεί, με τα κόκκινα διαβρωμένα βράχια να προκαλούν δέος και το αχανές της έκτασης να κάνει τις ανθρώπινες μορφές να φαίνονται εξαιρετικά ευάλωτες. Η τελική σκηνή είναι μία από τις πιο διάσημες του κινηματογράφου: ο Γουέιν εμφανίζεται πλαισιωμένος από το κατώφλι της πόρτας, πάντα στο περιθώριο, να χάνεται μέσα στο έρημο και αχανές τοπίο που τον γέννησε (δεύτερο βίντεο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου