Ένας πρώην αστυνομικός, που έχει δανειστεί χρήματα από μαφιόζους, ληστεύει μια τράπεζα και φεύγει με την καταδικασμένη από ανίατη αρρώστια γυναίκα του, για ένα δεύτερο μήνα του μέλιτος. Mια τραγική αίσθηση της ζωής διαπερνά και ποτίζει τις ιστορίες όλων των ηρώων της ταινίας, οι οποίοι αιμορραγούν (ψυχικά και σωματικά) και σημαδεμένοι από το στίγμα της απώλειας προσπαθούν να δώσουν νόημα στις απαλλαγμένες πλέον από τις συνηθισμένες ψευδαισθήσεις, υπάρξεις τους.
Bαρύς, δύσθυμος, ανέκφραστος και απόμακρος, πίσω από τα μαύρα του γυαλιά, ο Nίσι κυκλοφορεί παρέα με τη μοναξιά του, ξένος σ' έναν κόσμο ξένο, έχοντας πλήρη συνείδηση του θανάτου και της ματαιότητας της ζωής. Βαθιά μελαγχολικό, απαισιόδοξο, αλλά και παράδοξα γαλήνιο τούτο το πανέμορφο φιλμ πάνω στην απώλεια και στην τραγικότητα της ζωής, εναλλάσσεται ανάμεσα στην ακραία ρεαλιστική βία και τον μαγευτικό λυρισμό και από αυτήν την έξοχα σκηνοθετημένη συνύπαρξη των αντιθέτων, τις τεράστιες σιωπές και τους ανατολικούς ρυθμούς, αναδύεται μία έντονη μοναχικότητα και καλλιεργείται μία εσωστρεφή - στοχαστική διάθεση, που το καθιστούν ένα από τα κορυφαία υπαρξιακά πονήματα στην ιστορία του κινηματογράφου.
2 σχόλια:
Εντάξει,τι να πω για αυτήν την ταινία...Από τις αγαπημένες μου πλέον, και ο Τακέσι παρομοίως. Η πιο πρωτότυπη και ανεπανάληπτη προσέγγιση σε θέματα θανάτου και ύπαρξης που έχω δει ποτέ σε ταινία!
Φανταστική ταινία ! Πολύ συγκινητική. Και δεν το περίμενα με τίποτα απο τον ... σκληρό Κιτάνο. Ε, μετά είδα και τις Κούκλες, και έπαθα κολούμπρα !
Δημοσίευση σχολίου