Η πιο σημαντική ταινία του σκηνοθέτη (Άρθουρ Πεν) και η μεγαλύτερη εμπορική του επιτυχία. Ο Γουόρεν Μπίτι και η καινούρια τότε ηθοποιός Φαίη Ντάναγουέι, ενσαρκώνουν δύο ληστές τραπεζών - λαικούς ήρωες της δεκαετίας του '30 - σαν χαρακτήρες που παρασύρθηκαν από το κύμα της ύφεσης, σαν θύματα της όλης κατάστασης. Κάνει τους δύο αυτούς αντιήρωες ελκυστικούς μέχρι τέλους, παρά τις φοβερές αιματοχυσίες.
Οι "κακοί" της ταινίας είναι με το μέρος του νόμου και η παρανομία που εκθειάζεται έμμεσα, είχε μεγάλη επιτυχία στην αντι-κουλτούρα της δεκαετίας του '60, πράγμα που συνέβαλε στην τεράστια εισπρακτική επιτυχία της ταινίας και σ'ενα είδος μυθοποίησής της. Ήταν μια ταινία σταθμός στην παρουσίαση της βίας στην οθόνη - όπως και η "Άγρια συμμορία" του Πέκινπα, δύο χρόνια αργότερα - κυρίως λόγω του αιματηρού φινάλε της. Ο Άρθουρ Πεν, γαζώνει με σφαίρες τον κώδικα δεοντολογίας, που επέβαλλε αυστηρά όρια στην αναπαράσταση της βίας.
Οι "κακοί" της ταινίας είναι με το μέρος του νόμου και η παρανομία που εκθειάζεται έμμεσα, είχε μεγάλη επιτυχία στην αντι-κουλτούρα της δεκαετίας του '60, πράγμα που συνέβαλε στην τεράστια εισπρακτική επιτυχία της ταινίας και σ'ενα είδος μυθοποίησής της. Ήταν μια ταινία σταθμός στην παρουσίαση της βίας στην οθόνη - όπως και η "Άγρια συμμορία" του Πέκινπα, δύο χρόνια αργότερα - κυρίως λόγω του αιματηρού φινάλε της. Ο Άρθουρ Πεν, γαζώνει με σφαίρες τον κώδικα δεοντολογίας, που επέβαλλε αυστηρά όρια στην αναπαράσταση της βίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου