ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΙΝ (Citizen Kane, 1941)

Μία ταινία σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου, για πολλούς η καλύτερη απ'όλες. Θεματικά, η ταινία υπογραμμίζει όσο λίγες άλλες ταινίες, τη διαβρωτική φύση της εξουσίας, αφηγούμενη ουσιαστικά την ζωή του Ρούντολφ Χίρστ, μεγιστάνα του τύπου ( ένα γνήσιο σύμβολο του καπιταλισμού), ο οποίος εξοργίστηκε από την ταινία πράγμα που συνέβαλε στην εμπορική της αποτυχία και στα προβλήματα που συνάντησε αργότερα, η σταδιοδρομία του Ουέλς.

Για πρώτη φορά γίνεται εδώ συστηματική χρήση του "βάθους πεδίου" του "πλάνου σεκάνς" και της αξονικής σκηνοθεσίας (αν και είχαν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από τους Ρενουάρ, Γουάϊλερ), ενώ η δομή της αφήγησης είναι πρωτότυπη, όπως εξάλλου και οι γωνίες λήψης της κάμερας (χρήση λήψεων από χαμηλή θέση).

Μία χαρακτηριστική σκηνή στην οποία φαίνεται ξεκάθαρα η λειτουργία αλλά και η αισθητική σημασία του "βάθους πεδίου" (και της "αξονικής σκηνοθεσίας") είναι η σκηνή όπου οι υπεύθυνοι του ιδρύματος συνομιλούν με τους γονείς του μικρού Κέην, μέσα στο σπίτι, ενώ ο μικρός Κέην βρίσκεται έξω από το σπίτι και παίζει ανέμελα με το έλκηθρο. Οι γονείς και οι άνθρωποι του ιδρύματος συνθέτουν το πρώτο οπτικό επίπεδο της εικόνας, ενώ ο μικρός Κέην που διακρίνεται στο βάθος πίσω από το κλειστό παράθυρο, αποτελεί το δεύτερο οπτικό επίπεδο (δες το πρώτο βίντεο).

Αν και δεν ξεφεύγει συνολικά από τα πλαίσια του κλασικού κινηματογράφου, ο "Πολίτης Κέιν" βρίθει από νεωτερισμούς που θα επηρεάσουν αποφασιστικά την αισθητική πολλών μεταγενέστερων ταινιών.