Παρά την απλή της ιστορία (ένας ψυχοπαθής με μάσκα ο Μάικλ Μάγιερς, σκοτώνει μια παρέα εφήβων και τελικά έρχεται αντιμέτωπος με τη μοναδική αγνή δύναμη στην ταινία, την αθώα μπέμπι σίτερ Λόρι Στρόουντ) η ταινία αποτελεί μία από τις σημαντικότερες ταινίες τρόμου, που καταφέρνουν να αγγίξουν τις αρχέγονες φοβίες του θεατή, να αρθρώσουν ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης γεμάτο από κοινωνικά σχόλια, να αξιοποιήσουν ευφυώς κινηματογραφικά τεχνάσματα (όπως για παράδειγμα την "υποκειμενική κάμερα" ) και να αποτίσουν ένα φόρο τιμής στον μεγάλο Χίτσκοκ, (δύο από τους πρωταγωνιστές ονομάζονται Σαμ Λούμις και Τομ Ντόιλ από το "Ψυχώ" και το "Σιωπηλό μάρτυρα" αντίστοιχα, ενώ η πρωταγωνίστρια της ταινίας Jamie Lee Curtis είναι κόρη της Janet Leigh που υποδύθηκε το θύμα του ψυχοπαθούς δολοφόνου, στην κλασική πια σκηνή του μπάνιου στο "Ψυχώ").
Ταινίες σαν κι αυτήν στην αρχή της καριέρας του Κάρπεντερ, ήταν που έκαναν τους κριτικούς να τον θεωρήσουν άξιο διάδοχο του Χίτσκοκ. Εδώ η εισαγωγική σεκάνς με την ευφυή αξιοποίηση της "υποκειμενικής κάμερας" (όπου το βλέμμα του θεατή ταυτίζεται με αυτό του πρωταγωνιστή) και τη λειτουργική χρήση του χρόνου, που παράγει άφθονο σασπένς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου