Ένα από τα πιο δηκτικά και πικρόχολα σχόλια του Χόλιγουντ πάνω στον ίδιο του το μύθο, η "Λεωφόρος της Δύσης", ξετυλίγεται από ένα νεκρό (!) που επιπλέει σε μια πισίνα του Μπέβερλι Χίλς. Συνδυασμός μελοδράματος, μαύρης κωμωδίας και φιλμ νουάρ, είναι μια ταινία αξιόλογη σε όλα τα επίπεδα: το σενάριο είναι έξυπνο (απέσπασε Όσκαρ), οι ερμηνείες από την Σβάνσον και τον μεγάλο σκηνοθέτη φον Στροχάϊμ στο ρόλο του αφοσιωμένου υπηρέτη της εκπληκτικές, η σκηνοθεσία εκφραστική. Εντύπωση προκαλούν οι στιγμιαίες εμφανίσεις των θρύλων του σινεμά Σεσίλ Ντε Μίλ και Μπάστερ Κίτον.
Πολύ χαρακτηριστική η τελευταία σκηνή της ταινίας όπου η Νόρμα θαυμάσια μέσα στην τρέλα της φωνάζει στους δημοσιογράφους και τους αστυνομικούς που έρχονται να τη συλλάβουν, "Εγώ είμαι μεγάλη, ο κινηματογράφος μίκρυνε", ενώ η κάμερα από το αρχικό κοντινό πλάνο αρχίζει σιγά - σιγά να απομακρύνεται, τονίζοντας την απομόνωσή της στην τρέλα και την μετατροπή της σε βορά των δημοσιογράφων (δες βίντεο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου