ΜΠΑΡΙ ΛΙΝΤΟΝ (Barry Lyndon, 1975)

Μια άψογη μεταφορά στην οθόνη του ομότιτλου μυθιστορήματος του Ουίλιαμ Θάκερέϊ, αποτέλεσμα μιας τριετούς σκηνοθετικής δουλειάς, που αγγίζει την εικαστική τελειότητα. Ποτέ άλλοτε ο κινηματογράφος δεν απέδωσε με τόση πιστότητα το παρελθόν, οι εικόνες θυμίζουν ζωγραφικούς πίνακες της εποχής, ενώ μία νέα τεχνική του διευθυντή φωτογραφίας, επέτρεψε την φωτογράφηση εσωτερικών χώρων χωρίς επιπρόσθετο φωτισμό, παρά μόνο με το φως των κεριών (η εικόνα έτσι δεν αποκτά μόνο περισσότερο ρεαλισμό, αλλά και μια ιδιαίτερη φωτεινότητα και θέρμη, που αντικατοπτρίζει πιστότερα τα συναισθήματα της στιγμής). 

Θεωρώ ως σκηνή ανθολογίας, την σκηνή όπου ο ήρωάς μας βρίσκεται μαζί με την αριστοκράτισα που προσπαθεί να γοητεύσει στο ίδιο τραπέζι και μετά την ακολουθεί στο μπαλκόνι. Η διασταύρωση των γεμάτο ένταση αλλά συγκρατημένων βλεμμάτων και η ενορχήστρωση των κινήσεων των δύο ηθοποιών με την μουσική μέσω του μοντάζ, μαγεύουν, με τον ρυθμό και την ποίηση που παράγουν (δες βίντεο). Μια υπέροχη ταινία, αν και όχι από τις πιο διάσημες του Κιούμπρικ.
 

3 σχόλια:

Simply Burgman είπε...

Φίλε μου,καλή αρχή και εδώ!Κάνεις εξαίρετη δουλειά!

Τώρα,αυτή η ταινία είναι ο ορισμός της κινηματογραφικής ομορφιάς...Τι να πεις,μόνο το όνομα του σκηνοθέτη αρκεί!Και η σκηνή με ελληνικούς υπότιτλους,ε;:)

Giorgos Kormikiaris είπε...

Σ'ευχαριστώ πολύ Fauntleroy!

Νά'ξερες πόσες φορές είπα το ίδιο και εγώ σε φίλους...πανέμορφη ταινία.

Ανώνυμος είπε...

Τελείωσα την ταινία πριν από λίγο. Πραγματικά πολύ ωραία, αν και πιστεύω ότι τα σχόλια είναι περιττά για τις ταινίες του Kubrick.
Συγχαρητήρια για το blog και την ιδέα.