Η πιο δημοφιλής και ίσως η κορυφαία ταινία του "ιταλικού νεορεαλισμού", με ερασιτέχνες ηθοποιούς, πάνω στο θέμα της ανεργίας και γενικότερα της φώχειας στη μεγαλούπολη. Μία παραπλανητικά απλή ιστορία, με πρωταγωνιστή τον Αντόνιο, έναν άνεργο που πασχίζει να συντηρήσει την οικογένειά του. Πετάει στα σύννεφα όταν καταφέρνει να βρει απασχόληση, αλλά η ευτυχία του εξανεμίζεται όταν κλέβουν το πολύτιμο ποδήλατό του, από το οποίο εξαρτάται η δουλειά του.
Ο πλούτος της ταινίας βρίσκεται στη λεπτομέρεια με την οποία αντιμετωπίζει τις ζωές των χαρακτήρων και την ίδια την μεταπολεμική Ρώμη: οι πεινασμένες στρατιές των αντρών που πασχίζουν να βρουν δουλειά, το ενεχυροδανειστήριο όπου η σύζυγος αφήνει τα σεντόνια της για να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα χρήματα και ν'αγοράσει ο Αντόνιο καινούριο ποδήλατο, οι δρόμοι, οι συνωστισμένες από άπορους πολυκατοικίες, όπου ο Αντόνιο και ο γιός του ψάχνουν απεγνωσμένα για το κλεμμένο ποδήλατο και το εστιατόριο όπου μια πλούσια οικογένεια καταβροχθίζει ένα λουκούλλειο γεύμα, ενώ πατέρας και γιος διασκεδάζουν την πείνα τους με ένα λιτό μενού στο διπλανό τραπέζι (δες βίντεο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου